Suzanne Verhoeven stopt met koersen:“Het is mooi geweest. Ik heb er alles uitgehaald!”

De sluitingsprijs van Oostmalle op zondag 25 februari 2024 wordt de allerlaatste wedstrijd voor de 27-jarige veldrijdster Suzanne Verhoeven van het 100% Belgische, vrouwelijke De Ceuster Bonache Cycling Team. Na een carrière van 10 jaar, waarvan de laatste twee jaar als halftijds prof, hangt de renster uit Schakkebroek (Herk-de-Stad) haar koersfiets definitief aan de haak. “Ondanks de blessures en coronabesmettingen die mijn laatste twee seizoenen hebben overschaduwd, ben ik vooral dankbaar voor de mooie kansen die ik de afgelopen tien jaar heb gekregen. Met een Belgische titel bij de beloften en twee bij de clubrensters, mijn 2^de plek in Ardooie en een paar mooie podiumplekken en internationale overwinningen heb ik er alles uitgehaald. Met mijn bachelor ‘sport en bewegen’ wil ik graag voltijds aan de slag gaan in de sportwereld. Op vrijwillige basis deel ik al enkele jaren mijn ervaring als trainster bij Team Kempen. Dat wil ik in de toekomst blijven doen, maar ook een rol als trainster of ploegleidster bij een wielerteam zie ik zeker zitten,” zegt de goedlachse wielrenster.

Dankbaar 

Als je Suzanne Verhoeven nog aan het werk wil zien in het veld moet je snel zijn, want het zijn de laatste weken dat de 27-jarige wielrenster van De Ceuster Bonache nog een rugnummer opspelt. Na een carrière van 10 jaar neemt ze eind februari, tijdens de sluitingsprijs van Oostmalle, definitief afscheid van het wielrennen. “De laatste twee seizoenen, maar vooral de afgelopen maanden waren voor mij niet gemakkelijk. Ik kwam terug na een coronabesmetting. In de zomer, voor de start van het crosseizoen ben ik hard gevallen. Een paar weken geleden, voor het begin van de drukke eindejaarsperiode, stond ik opnieuw aan de kant met een coronabesmetting. Op die manier werd ik niet meer gelukkig van mijn sport en werd de motivatie steeds minder, omdat je altijd weer vanaf nul moet herstarten en opbouwen. In mijn hoofd speelde het al een tijdje om te stoppen. Mijn wattages en prestaties stagneerden. Na het voor mij teleurstellende BK en de wedstrijd in Otegem draaide ik de knop om en nam ik de beslissing dat dit mijn allerlaatste seizoen is. Een niet-selectie voor het komende WK in Tabor heeft niet meegespeeld. Ik wist op voorhand dat ik er niet bij ging zijn, want ik rij niet op het niveau van Alicia Franck en Laura Verdonschot, mijn collega-rensters. Ja, ik heb dit seizoen gewonnen in Hongarije, maar daar was de tegenstand beperkt. Ik denk dat ik alles uit mijn carrière heb gehaald wat erin zat. Tien jaar lang heb ik er voor geleefd en het beste van mezelf gegeven. Ik ben vooral opgelucht, want door mijn beslissing vind ik weer mentale rust in mijn hoofd. Ideaal om zo de laatste weken in het veld aan te snijden.” 

Bachelor 

Met haar bachelor-diploma ‘sport en bewegen’ gaat Suzanne Verhoeven op zoek naar ‘een echte job’. “Een rol als sportbegeleidster zie ik mezelf invullen. In het wielrennen? Waarom niet? Het is misschien nog niet voor meteen, maar op termijn zou het vet zijn om als ploegleider, trainster of begeleider actief te zijn bij een wielerploeg. Op vrijwillige basis ben ik al enkele jaren als trainster verbonden aan jeugdvereniging Team Kempen. Hopelijk kan ik dat met mijn toekomstige job blijven combineren. Dat is de bedoeling, net als de individuele trainingen die ik geef in de cross, op de weg en in het mountainbiken. Ik blijf de komende jaren recreatief sporten. Meedoen aan ‘De Hel van Kasterlee’ is één van de dingen die al lang op mijn bucketlist staat (lacht).”

Oostmalle

Vanaf maart ziet het leven van Suzanne Verhoeven er dus helemaal anders uit:“Voor mij, maar ook voor mijn ouders die mij jarenlang hebben vergezeld op de cross. Gelukkig hebben ze ondertussen twee kleinkinderen waar ze zich in de toekomst nog meer mee kunnen bezighouden (lacht). Van nature ben ik een goedlachse positivo. De koers heeft mij vooral verrijkt. Ik ben dankbaar voor alles wat de sport mij de afgelopen jaren heeft gegeven. In ideale omstandigheden neem ik afscheid. Ik was de eerste De Ceuster Bonache-renster, het team dat mij voluit vanaf het begin heeft gesteund, kansen gaf en begrip heeft voor mijn beslissing. Tot en met de sluitingsprijs van Oostmalle wordt het de komende weken vooral genieten. Die laatste wedstrijd wordt bijzonder. Nog een laatste keer over de eindmeet bollen, opgewacht door het team, de collega-rensters en de supporters om dan samen de fiets aan de haak te hangen. Ja, dat zou mooi zijn,” sluit een emotionele Suzanne Verhoeven het gesprek af.